Επιστροφή στον Πάρνωνα μετά από 120 μέρες και μετά επιστροφή στην Αθήνα...και πρέπει πάλι να μαζέψω το μυαλό και να γράψω report. Κανα δυο μέρες το παλεύω. Τελικά αυτό των χωριό των Βερίων- Βεροίων-Βερροίων, εκτός ότι δεν θα μάθουμε ποτέ πως γράφονται κανονικά, δεν θα μάθουμε τι στα κομμάτια μας κάνει κάθε φορά που πάμε για παιχνίδι και πριν καλά καλά φύγουμε θέλουμε να βάλουμε όπισθεν και να γυρίσουμε πίσω.
Αυτή την φορά Φθινόπωρο, οι βροχές και τα φυλλοβόλα έδωσαν τον τόνο στο βουνό. Ανηφορίσαμε πολύ νωρίτερα απο το παιχνίδι έχοντας βρει κατάλυμα λίγο έξω από τις Καρυές. Η ιδέα του να κοιμηθούμε όλοι μαζί στο σχολείο του Βασσαρά δεν μας ενθουσίασε για πολλούς και διάφορους λόγους, όταν δε μπήκαμε για λίγο μέσα στο σχολείο το Σάββατο το μεσημέρι κάναμε τον σταυρό μας για την απόφαση που είχαμε πάρει. Θα το πάμε κλιμακωτά το πράγμα.
Το βραδινό παιχνίδι του Σαββάτου ήταν ένα αρκετά καλό Death Match. Η βροχή στην ουσία δεν σταμάτησε ποτέ, αλλά τα επίπεδα υγρασίας ήταν σαφώς χαμηλότερα από εκείνα που αντιμετωπίσαμε τον Ιούλιο και ή ένταση της βροχής ήταν τέτοια που επέτρεπε να γίνει παιχνίδι. Ωραία,όμορφα, δυνατά, παιχνίδι για αρχόντους όχι για λινάτσες που έλεγε και μια ψυχή. Ραντεβού το επόμενο πρωί για το επόμενο σκέλος. Πρωί είπατε...;;
Παρένθεση και θα συνεχίσω δίνοντας συγχαρητήρια στους συμμετέχοντες για την υπομονή τους. Το πρωί έγινε 1.30 το μεσημέρι...Κλείνει η παρένθεση...
Ωραία η ιδέα για την βόμβα και τους κωδικούς. Ανούσιο το “κόλπο” με τους “ρουφιάνους”. Προσωπικά μας δόθηκε χαρτάκι με οδηγία να “χτυπήσουμε” συμπαίχτες μας, την οποία και δεν ακολουθήσαμε ποτέ από επιλογή μας, γιατί δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΝΟΗΜΑ έτσι όπως είχε στηθεί την τελευταία στιγμή.
Ωραία η ιδέα για 3 παρατάξεις, αλλά αδούλευτη. Στο περιστατικό στις βρύσες θα μπορούσε να είχε γίνει ατύχημα και όσοι ήταν εκεί γνωρίζουν τι εννοώ. Το να ανασταίνονται οι νεκροί και να παίρνουν τα όπλα στα ξαφνικά είναι χαζό. Στο δια ταύτα γιατί εμένα το μυαλό μου δεν μαζεύεται και είναι ακόμα στο βουνό. Οι διοργανωτές έχουν βρει ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ μέρος για παιχνίδι. Κάποια στιγμή όμως δεν θα πρέπει να μείνουν μόνο σε αυτό. Έχετε ανεβάσει ψηλά τον πήχη με το μέρος αλλά το διοργανωτικό κομμάτι θέλει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ακόμα το είπαμε και στο πρώτο παιχνίδι. Έγιναν σωστά βήματα αυτή την φορά όσον αφορά το σενάριο, αλλά σε κάποια άλλα παραμείνατε ή και πήγατε πίσω. Τρανό παράδειγμα αυτό της διαμονής. Εμείς σταθήκαμε τυχεροί και μείναμε σαν άνθρωποι, αλλά πραγματικά αυτό το πράγμα στο σχολείο δεν ήταν σοβαρή εικόνα. Οκ δεν είμαστε και τίποτα φλώροι, αλλά δεν είμαστε και λαθρομετανάστες σε αμπάρι δουλεμπορικού. Υπάρχει αρκετός χρόνος για να στηθεί τέλεια το επόμενο, το καλοκαίρι του 2017, αρκεί να μπείτε στην διαδικασία να ζητήσετε απόψεις ή και βοήθεια ακόμα από όλους μας. Δεν είναι κακό και ούτε νομίζω ότι θα σας αρνηθεί κανένας. Ούτως η άλλως έχουμε δεθεί όλοι με αυτό το μέρος.
υ.γ1: Είχα χρόνια να δω ΔΙΟΙΚΗΤΗ με όλη την σημασία της λέξεως, σε παιχνίδι. Στέλιο Μαθιουδάκη ήταν ιδιαίτερη τιμή μου! Ραντεβού τον Μάιο στο War Zone!!
υ.γ2: Νέοι άνθρωποι, νέα μυαλά..
υ.γ3: Αχχ αυτή η ταβέρνα...
υ.γ4: Να βγάζεις 15 άτομα με την μια και να μην έχεις ανάψει την κάμερα...μην σου τύχει..
υ.γ5: Δόξα και τιμή στην Μαρία και την φασολάδα της!!
υ.γ6: Είσαι Rebelος αφού...γιατί το παίζεις δύσκολος...;
υ.γ6: Last but not least που λένε και στην γενέτειρα του την Τρίπολη...Τάσο από το Airsoft Hellas το λιγότερο ευγνώμων για το βιβλίο σου!!Το μελετάω δεν το διαβάζω απλά...!!Θα λέω πλέον ότι έχω φίλο συγγραφέα!!
Maevius
Αρχηγός των W.A.R
