“Περίεργη η περιπλάνηση στην ομίχλη..
μοναχικοί οι θάμνοι και οι πέτρες,
κανένα δέντρο δεν βλέπει το διπλανό του,
καθένας είναι μόνος.....”
Απόσπασμα από το ποίημα του Hermann Hesse “Μες στην ομίχλη”.
Μισογκρεμισμένα κτίρια, υγρασία 120%,ψιλόβροχο ασταμάτητο, ολίγον από τούνδρα στην βλάστηση,λάσπη και ομίχλη...μια ατελείωτη ομίχλη. Θα μπορούσε να είναι σκηνικό στην Τσετσενία, αλλά ήταν στην Αμυγδαλέζα. Αν κάποιος μεταφερόταν εκεί την Κυριακή εν αγνοία του δεν θα ήταν και δύσκολο να πιστεύει ότι βρίσκετε σε υπο-Καυκάσια περιοχή(μέχρι να έβλεπε το Mont Parnes).
Μέσα σε αυτή την περίεργα φανταστική αλλά και ενοχλητική ώρες-ώρες ατμόσφαιρα, περίπου 180 παλαβοί φαντάροι τις “έπαιζαν” για αρκετές ώρες. Κυνηγητό παντού, πιστολίδι χωρίς αύριο και όλα αυτά βρεγμένοι μέχρι τα αρχίδια(μπιπ στο μέχρι) και σχεδόν τυφλοί από την ομίχλη... Έμενες αποκομμένος από την ομάδα σου χωρίς να το καταλάβεις και έπεφτες πάνω σε αντίπαλο παρεάκι, που προφανώς και αυτό είχε χαθεί αφού βάδιζαν όλοι σχεδόν στα τυφλά και θολωμένα. Έχανε η Milf το παιδί και το παιδί την Milf του...ντου και YOLO καταστάσεις συνεχώς.
Το σενάριο απλό και κατανοητό. Τρεις ομάδες, τρεις σημαίες, ο καθένας μόνος του, capture the flags defend your ground μέχρι τελικής μπίλιας... Και εκεί που που η τίλτα βάραγε κόφτες από το όλο σκηνικό ξαφνικά.... Ένας ατυχέστατος αστεϊσμός με το βανάκι ξενέρωσε σχεδόν το 1/3 του κόσμου και άρχισε να αποχωρεί. Και λέμε ατυχέστατος αστεϊσμός, γιατί αναφέρθηκε ως “πλάκα” αυτό που έγινε. Εμείς σαν ομάδα δεν αποχωρήσαμε καταρχήν γιατί δεν ήμασταν όλοι μπροστά στο σκηνικό παρα μόνο 2 άτομα που είχαν πάει για response. Μας έκοψε όμως μια πολύ καλά οργανωμένη ενέδρα στα νώτα της μπλε ομάδας. Κυριολεκτικά στο παρα ένα... Κατά δεύτερον έχουμε ζήσει και πολύ χειρότερα στο paintball. Από εκεί και πέρα όμως, εμείς οκ δεν σκάσαμε κιόλας και συνεχίσαμε μέχρι τέλους το παιχνίδι, αλλά δεν μπορούμε να αδικήσουμε τους αποχωρήσαντες κιόλας. Καλό θα ήταν λοιπόν την επόμενη φορά η διοργάνωση να λειτουργεί πιο προσεκτικά γιατί προφανώς δεν έχουν όλοι την ίδια αίσθηση του χιούμορ και την ίδια υπομονή και είναι κρίμα για 2 λεπτά μαλακίας να ξενερώνει έστω και ένας σε τόσο καλό σενάριο.
Τηρουμένων λοιπόν των συνθηκών, αν εξαιρέσουμε το “βανάκι” και αν δεν κάνουν πάρτι τα σέρβις όπλων με τόσο νερό, ήταν μια ακόμα πολύ καλή Κυριακή. ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΜΟΥΛΙΑΣΜΈΝΟΥΣ!!!
Maevius
Αρχηγός των W.A.R
